Integracja to nie dobroczynność

Czy życie z godnością i niezależnością jest przywilejem - czy prawem?

Wyobraź sobie pukanie do kolejnych drzwi w poszukiwaniu pracy, tylko po to, by zostać odrzuconym; nie dlatego, że nie masz kwalifikacji, ale dlatego, że żyjesz z niepełnosprawnością. Wyobraź sobie, że musisz odwiedzić lekarza, dostać się na zajęcia lub pojechać autobusem do pracy, ale okazuje się, że te podstawowe usługi są dostępne dla wszystkich oprócz ciebie. Dla milionów osób niepełnosprawnych w całej Unii Europejskiej to nie jest wyobraźnia, to codzienna rzeczywistość.

Zbyt wiele osób niepełnosprawnych nadal pozostaje w tyle - z godnej pracy, z życia publicznego, z usług, które mają wspierać i chronić wszystkich obywateli.

Dostęp do wysokiej jakości pracy pozostaje jedną z największych przeszkód dla osób niepełnosprawnych w UE. Szokujące jest to, że tylko 47,4% młodych osób niepełnosprawnych jest zatrudnionych - to oszałamiająca 20-punktowa różnica w porównaniu do ich pełnosprawnych rówieśników. To nie jest tylko statystyka. To różnica między integracją a izolacją, między niezależnością a ubóstwem.

W rzeczywistości ponad 28% osób niepełnosprawnych jest zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym. To nie tylko niedopuszczalne, tego można uniknąć. Zatrudnienie to coś więcej niż wypłata. To godność, autonomia i możliwość pełnego przynależenia do społeczeństwa.

Na tym jednak wyzwania się nie kończą. Opieka zdrowotna pozostaje poza zasięgiem wielu osób. Możliwości zdobycia wyższego wykształcenia i szkolenia umiejętności są nadal ograniczone. W całej UE boleśnie brakuje dostępnych, przystępnych cenowo mieszkań. Obecne przepisy transportowe, choć ulepszone, wciąż są niewystarczające, co sprawia, że podróżowanie jest ciągłą walką.

W przypadku niepełnosprawnych kobiet wyzwania te są jeszcze większe. Zmagają się one z dyskryminacją na wielu płaszczyznach: wyższym bezrobociem, niższymi płacami, alarmującymi wskaźnikami przemocy i dodatkowymi wyzwaniami w dostępie do opieki zdrowotnej.

Unia Europejska - i każdy z nas - musi zrobić więcej i lepiej! Droga naprzód wymaga odważnych i konkretnych kroków. Należy pilnie zlikwidować lukę w zatrudnieniu, zapewniając łatwiejszy dostęp do miejsc pracy poprzez ukierunkowane programy wsparcia, w tym dostosowane szkolenia, oraz poprzez egzekwowanie racjonalnych dostosowań w miejscu pracy. Osobom niepełnosprawnym należy zagwarantować dostęp do opieki zdrowotnej, edukacji i mieszkań poprzez aktualizację przepisów i odpowiednie finansowanie usług integracyjnych, które spełniają rzeczywiste potrzeby. Polityka transportowa musi zostać pilnie zmieniona, aby wyeliminować pozostałe bariery i zapewnić prawdziwą mobilność dla wszystkich. Są to filary pełnej integracji i prawdziwej niezależności.

Ponadto zmniejszenie ryzyka ubóstwa wymaga systemów ochrony socjalnej, które są włączające i reagują na potrzeby osób niepełnosprawnych. Dyskryminacja ze względu na płeć musi być również zwalczana za pomocą specjalnych zasobów mających na celu ochronę i wzmocnienie pozycji niepełnosprawnych kobiet.

Integracja to sprawiedliwość, a nie dobroczynność. Grupa EPL jest zaangażowana w przekształcanie tych celów w działania za pomocą konkretnych polityk i silnej woli politycznej.

Nadszedł czas na działanie. Dla godności. Na rzecz równości. Dla przyszłości, w której nikt nie zostanie pominięty. Ponieważ przynależność nie jest przywilejem - jest prawem.