Interparlementaire Vergadering
Sommige parlementaire delegaties nemen deel aan interparlementaire vergaderingen. Enkele voorbeelden: de NAVO-Parlementaire Vergadering, de Delegatie voor de Euro-Latijns-Amerikaanse Parlementaire Vergadering, de Delegatie voor de ACP-EU Gemeenschappelijke Parlementaire Vergadering, de Delegatie voor de Euronest Parlementaire Vergadering en de Delegatie voor de Parlementaire Vergadering van de Unie voor de Middellandse Zee.
Interparlementaire Delegatie (IPD)
Het EP creëerde interparlementaire delegaties nadat het besliste om de parlementaire dimensie van haar dialoog te versterken met een groot aantal derde landen vanuit de hele wereld, zoals Iran, Irak, Japan, China en India.
Gemeenschappelijke Parlementscommissie (GPC)
Het EP ontwikkelde een Gemeenschappelijke Parlementscommissie met kandidaat-landen of landen die een associatieverdrag met de EU tekenden. Deze commissies bestaan uit een gelijk aantal leden uit het Europees Parlement en het parlement van het betrokken land. De GPC volgt de vooruitgang in toegang tot de EU van het betrokken land. Voorbeelden: Turkije, Noord-Macedonië (beide EU-kandidaten); Noorwegen, IJsland en Liechtenstein (deel van de Europese Economische Ruimte); Mexico en Chili (onder de vorm van een associatieovereenkomst).
Parlementaire Samenwerkingscommissie (PSC)
Parlementaire Samenwerkingscommissies (PSC) zijn gebaseerd op specifieke overeenkomsten met landen die deel uitmaken van het Europees Oostelijk Nabuurschapsbeleid (Armenië, Azerbeidzjan, Georgië, Moldavië en Oekraïne) en landen waarmee Europa Partnerschaps- en Samenwerkingsakkoorden (PSA) opstartte (Rusland, Oezbekistan, Kazachstan, Kirgizië en Turkmenistan). Deze zijn bedoeld om de implementatie van PSC’s op te volgen. Europarlementsleden zullen politieke en economische activiteit in een bepaald land opvolgen, en ook inspanningen om buurlanden en andere landen te beïnvloeden.
Parlementscommissies over Stabilisatie en Associatie (PCSA)
Parlementscommissies over Stabilisatie en Associatie (PCSA) zijn in werking met Zuid-Oost-Europese landen waarmee een stabilisatie- en associatieovereenkomst (SAO) in voege is. Voorbeelden: Albanië, Montenegro en Servië.
Trans-Atlantische Wetgevingsdialoog
Dit soort van interparlementaire samenwerking is gericht op een betere parlementaire verstandhouding tussen de EU en het Amerikaanse Congres door activiteiten te steunen in een betere relatie met de Verenigde Staten, ontwikkeld door EP-delegaties.