Meerjarenplan Noordzeevisserij: Aanlandingsplicht moet worden afgezwakt voor Vlaamse vissers

Deze middag stemt het Europees Parlement over een meerjarenplan voor de Noordzeevisserij. Dat bevat belangrijke maatregelen om de duurzame visserij te bevorderen. Onder meer de uitzondering op de gecontesteerde aanlandingsplicht*, die voor Vlaanderen van enorm belang is, wordt verfijnd. Tom Vandenkendelaere (CD&V), lid van de landbouwcommissie reageert:

"De aanlandingsplicht is een maatregel die niet op maat is van de Belgische visserij. Dit omdat de vissoorten waar we op vissen een grote kans tot overleven hebben als ze worden teruggegooid. Het voorliggend meerjarenplan voorziet een uitzondering op de aanlandingsplicht, als het beste beschikbare wetenschappelijk onderzoek kan aantonen dat de overlevingskans van de vissoort hoog is. Daarom is het belangrijk dat vissers en het Instituut voor Landbouw en Visserij Onderzoek (ILVO) verder gaan samenwerken zodat Vlaanderen snel een uitzondering op deze aanlandingsplicht kan bekomen."

"Een aanpassing is echt dringend nodig. Want het mag duidelijk zijn dat deze aanlandingsverplichting zijn doel duidelijk voorbijschiet. Te kleine vissen, commercieel oninteressante vangst en vis waarvoor de quota werden opgebruikt moeten nu aan land worden gebracht. In de praktijk betekent dit dat deze vissen allemaal worden vernietigd. Bij de oude teruggooipraktijk stierven ook vissen, maar afhankelijk van de taaiheid van de soort, overleefde ook een significant deel van de overvangst. Plus: de dode dieren dienden als voedsel voor zeevogels of, op de bodem, voor garnalen en zwemkrabben. De aanlandingsplicht is simpelweg het foute antwoord op een reëel probleem. De mogelijkheid om uitzonderingen te voorzien, op basis van de wetenschap, is een goede zaak. Men zal daarbij ook rekening houden met het gebruik van bestaande, selectieve vistechnieken om de teruggooi te verminderen of te vermijden. Ik denk aan innovatieve oplossingen zoals het Vlaamse Paneel, aan netaanpassingen of het gericht monitoren van waar en wanneer er wordt gevist. Europa zou hierin beter investeren want wat nu gebeurt, is eigenlijk georganiseerde verspilling."

*Aanlandingsplicht?

Doordat vissers verplicht alle vissen aan land moeten brengen, worden er niet-verkoopbare vissen (zogenaamde babyvissen) aan land gebracht. Deze worden gerekend bij de toegestane totale visvangst. Hier stelt zich een dubbel probleem. Die babyvissen sterven en kunnen dus niet volgroeien en zijn bovendien van geen commercieel nut. Vroeger werd de visser geacht de te kleine vissen terug te gooien. Niet alle vissen overleefden, maar toch een meerderheid. De vissen die het niet overleefden werden gezien als verspilling. Een Britse tv-show bracht dit in beeld en zo werd het verhaal van de aanlandingsplicht politiek gevoed. De bedoeling van de aanlandingsplicht was verspilling tegen te gaan. Echter heeft het nu het omgekeerde effect.