Η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει τη διοίκηση

Η ψευδαίσθηση της αιώνιας ειρήνης στην Ευρώπη κατέρρευσε. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η αναζωπύρωση αυταρχικών καθεστώτων και η αυξανόμενη αστάθεια στη νότια πλευρά της Ευρώπης έχουν διαλύσει δεκαετίες στρατηγικού εφησυχασμού. Η μεταψυχροπολεμική εποχή του "μερίσματος ειρήνης" έχει τελειώσει.

Αντιμέτωπη με ένα δραματικά μεταβαλλόμενο παγκόσμιο τοπίο ασφάλειας και με τις Ηνωμένες Πολιτείες να δείχνουν μειωμένη δέσμευση για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, η Ευρώπη δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να παραμένει στρατηγικά εξαρτημένη. Πρέπει να δράσουμε - και πρέπει να δράσουμε από κοινού. Οι πολίτες μας αναμένουν απτή ασφάλεια, όχι υψηλούς λόγους, και είναι ευθύνη της Ευρώπης να την προσφέρει.

Ήρθε η ώρα να οικοδομήσουμε μια μόνιμη, πλήρως εξοπλισμένη ευρωπαϊκή δομή διοίκησης και ελέγχου (C2): ένα ισχυρό πολυεθνικό στρατιωτικό στρατηγείο ικανό να ηγείται αυτόνομων επιχειρήσεων, να συντονίζει τις προσπάθειες των κρατών μελών και να ενσωματώνει τη στρατιωτική ισχύ με τα διπλωματικά, πληροφοριακά και οικονομικά μέσα της Ευρώπης.

Ήρθε η ώρα να δημιουργηθεί μια μόνιμη, πλήρως εξοπλισμένη ευρωπαϊκή δομή διοίκησης και ελέγχου (C2): ένα ισχυρό πολυεθνικό στρατιωτικό στρατηγείο ικανό να ηγείται αυτόνομων επιχειρήσεων, να συντονίζει τις προσπάθειες των κρατών μελών και να ενσωματώνει τη στρατιωτική ισχύ με τα διπλωματικά, πληροφοριακά και οικονομικά μέσα της Ευρώπης.

Τα ευρωπαϊκά έθνη επιδεικνύουν ήδη την πολιτική βούληση να δράσουν από κοινού. Επιχειρήσεις όπως η Takuba, η ASPIDES και η Atalanta αποδεικνύουν ότι η συνεργασία είναι δυνατή, ακόμη και εκτός του συμβατικού πλαισίου της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ). Αλλά αυτές οι ad hoc δομές δεν υποκαθιστούν μια ολοκληρωμένη, μόνιμη ικανότητα. Οι επιχειρήσεις συχνά διεξάγονται από το αρχηγείο ενός επικεφαλής έθνους ή ακόμη και ανατίθενται στη δομή διοίκησης του ΝΑΤΟ ελλείψει ευρωπαϊκής εναλλακτικής λύσης. Αυτός ο κατακερματισμός σπαταλά χρόνο και υπονομεύει τη λογοδοσία.

Εάν η Ευρώπη θέλει να είναι ένας σοβαρός γεωπολιτικός παίκτης, πρέπει να δημιουργήσει ένα ενιαίο στρατιωτικό στρατηγείο σχεδιασμένο όχι μόνο για τη διαχείριση κρίσεων αλλά και για να πολεμά και να κερδίζει σε συγκρούσεις υψηλής έντασης. Αυτό θα αποτελούσε αλλαγή παραδείγματος όσον αφορά το προσωπικό, τους πόρους και την τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης για ασφαλή, ελεγχόμενα από την Ευρώπη ψηφιακά δίκτυα και εργαλεία επικοινωνίας.

Το υφιστάμενο Στρατιωτικό Επιτελείο της ΕΕ (EUMS) είναι ανησυχητικά ανεπαρκώς εξοπλισμένο, καθώς λειτουργεί με έναν πενιχρό ετήσιο προϋπολογισμό 30 εκατομμυρίων ευρώ και με μόλις 100 άτομα προσωπικό. Το SHAPE, το αρχηγείο του ΝΑΤΟ, είναι κατασκευασμένο για μάχη και διαθέτει αναλογικά 15 φορές περισσότερο επιχειρησιακό προσωπικό. Είναι καιρός να μεταβούμε σε ένα "EUMS+".

Η Ευρώπη ήδη μοιράζεται το δόγμα, εκπαιδεύεται από κοινού και αναπτύσσεται από κοινού. Αλλά η στρατηγική ολοκλήρωση απαιτεί περισσότερα: αναθεωρημένη διακυβέρνηση του EUMS, ανταλλαγή πληροφοριών, κοινή διοικητική μέριμνα και εναρμόνιση των προμηθειών ασφάλειας και άμυνας, με σαφή ευρωπαϊκή προτίμηση. Και, το σημαντικότερο, πολιτική συναίνεση σχετικά με το ποιος αποφασίζει σε περιόδους κρίσης. Η αποτελεσματική διοίκηση είναι αδύνατη με κατακερματισμένη ηγεσία.

Η στρατηγική αυτονομία εντός πέντε έως έξι ετών είναι ένας εφικτός στόχος, υπό την προϋπόθεση ότι θα ξεκινήσουμε τώρα αυτές τις μεταρρυθμίσεις και θα διαθέσουμε έναν ευρωπαϊκό αμυντικό προϋπολογισμό ανάλογο με τις προκλήσεις που έρχονται. Το σημερινό 0,8% του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου (ΠΔΠ) είναι ανεπαρκές. Τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και οι πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έχουν δικαίως καλέσει τα κράτη μέλη να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες πάνω από το σημερινό όριο του 2%. Ωστόσο, η ίδια η ΕΕ θα πρέπει επίσης να αναλάβει πρωτοβουλία και να εγγυηθεί ότι οι επενδύσεις που σχετίζονται με την άμυνα στο επόμενο ΠΔΠ θα αντικατοπτρίζουν αυτές τις προτεραιότητες. Αυτό σημαίνει ότι η άμυνα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη σοβαρότητα μιας πραγματικής ευρωπαϊκής πολιτικής.

Αυτό θα απαιτήσει επίσης επανεξέταση της στρατηγικής πυξίδας. Το ερώτημα σήμερα δεν είναι πώς θα συμπληρώσουμε το ΝΑΤΟ, αλλά αν είμαστε προετοιμασμένοι για τη στιγμή που η αμερικανική υποστήριξη μπορεί να απουσιάζει ή να μειώνεται. Όπως έδειξε η προεδρία Τραμπ, η στιγμή αυτή δεν είναι πλέον υποθετική- είναι μια προβλέψιμη πραγματικότητα.

Η ρητορική πρέπει να δώσει τη θέση της στην αποφασιστικότητα. Έχουμε τους πόρους, την τεχνογνωσία και το συλλογικό στρατιωτικό δυναμικό. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι το θάρρος να τα χρησιμοποιήσουμε με σύνεση και ανεξαρτησία. Η δημιουργία μιας αυτόνομης ευρωπαϊκής διοίκησης έχει να κάνει με την απόδειξη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να αναλάβει την ευθύνη για την ασφάλειά της όταν αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία. Είναι ένα τολμηρό βήμα, αλλά απαραίτητο για μια Ένωση που φιλοδοξεί να αποκτήσει γεωπολιτική σημασία.

Η ρητορική πρέπει να δώσει τη θέση της στην αποφασιστικότητα. Έχουμε τους πόρους, την τεχνογνωσία και το συλλογικό στρατιωτικό δυναμικό. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι το θάρρος να τα χρησιμοποιήσουμε με σύνεση και ανεξαρτησία. Η δημιουργία μιας αυτόνομης ευρωπαϊκής διοίκησης έχει να κάνει με την απόδειξη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να αναλάβει την ευθύνη για την ασφάλειά της όταν αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία.

Σύμφωνα με τον Επίτροπο Άμυνας και Διαστήματος, Andrius Kubilius, η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια διπλή επιτακτική ανάγκη: να προετοιμαστεί για πιθανή ρωσική επιθετικότητα βραχυπρόθεσμα και να σχεδιάσει μια μακροπρόθεσμη επανεξισορρόπηση της διατλαντικής συμμαχίας. Και τα δύο απαιτούν τα ίδια θεμέλια: θεσμική ετοιμότητα, κοινές δυνατότητες και πολιτική βούληση.

Δεν ζούμε πλέον σε έναν κόσμο που βασίζεται σε κανόνες. Η ωμή βία, όχι η διπλωματία, διαμορφώνει όλο και περισσότερο τα παγκόσμια αποτελέσματα. Αν η Ευρώπη θέλει να παραμείνει παίκτης και όχι απλώς πεδίο δράσης, πρέπει να εξοπλιστεί αναλόγως.

Μια μόνιμη, αυτόνομη ευρωπαϊκή δομή C2 δεν είναι απλώς μια στρατιωτική αναγκαιότητα. Αποτελεί δοκιμασία της πολιτικής ωριμότητας της Ευρώπης. Έχουμε τα εργαλεία. Έχουμε την τεχνογνωσία. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι το θάρρος να ηγηθούμε. Η Ομάδα του ΕΛΚ είναι έτοιμη να δείξει το δρόμο.