Μια γυναίκα θύμα είναι ήδη πολύ για την Ευρώπη

Οι γυναίκες είναι ασφαλείς στην Ευρώπη. Ή μήπως είναι; Στη Γαλλία, πάνω από 100 γυναίκες δολοφονήθηκαν από τους συντρόφους ή τους πρώην συντρόφους τους το 2022. Στην Ισπανία, εννέα γυναίκες δολοφονήθηκαν βίαια μόνο τον Δεκέμβριο. Στην Ιρλανδία, τα στατιστικά στοιχεία της Women's Aid δείχνουν ότι το 2022 ήταν η χειρότερη χρονιά της δεκαετίας για τις γυναικοκτονίες, με 11 γυναίκες να σκοτώνονται υπό βίαιες συνθήκες τους τελευταίους 12 μήνες. Ακόμη και μία γυναίκα θύμα είναι πάρα πολύ. Η Ευρώπη δεν μπορεί να το ανεχθεί αυτό.

Σε κάθε κράτος μέλος της ΕΕ, το κοινό απαιτεί δράση και οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να ανταποκρίνονται. Για παράδειγμα, το 2021, η Ελλάδα θέσπισε νέο νόμο για τη "βία και την παρενόχληση" στο χώρο εργασίας, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για τη βία και την παρενόχληση. Προσάρμοσε επίσης αναλόγως τον ποινικό της κώδικα όσον αφορά τον βιασμό, τη σεξουαλική παρενόχληση και τους ανηλίκους.

Ενώ όμως οι απαντήσεις των επιμέρους χωρών της ΕΕ τόσο στη βία όσο και στις συνέπειες της βίας είναι αξιέπαινες - η Γαλλία δοκιμάζει ένα νέο σύστημα υποστήριξης για να βοηθήσει τα θύματα να αναζητήσουν ασφάλεια και να ξαναχτίσουν τη ζωή τους και η Ιρλανδία εξετάζει εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις στα δικαστήρια οικογενειακού δικαίου - ένα κεντρικό πρόβλημα παραμένει: η βία κατά των γυναικών δεν σέβεται τα σύνορα των κρατών μελών, οπότε, στην πραγματικότητα, η ασφάλεια μιας γυναίκας εξαρτάται από το πού ζει. Όσον αφορά τον βιασμό, για παράδειγμα, αν και σε οκτώ χώρες της ΕΕ η ελεύθερη και πραγματική συναίνεση έχει αλλάξει τον ορισμό του βιασμού, οι περισσότερες χώρες της ΕΕ εξακολουθούν να απαιτούν απόδειξη βίας για να απαγγελθεί κατηγορία για βιασμό. Εν ολίγοις, και απίστευτο, προς το παρόν, ο βιασμός σε μια ευρωπαϊκή χώρα δεν είναι βιασμός σε μια άλλη.

Ας διασφαλίσουμε ότι δεν είναι πλέον οι γυναίκες που δεν αισθάνονται ασφαλείς, αλλά εκείνοι που ασκούν βία εναντίον μας

Θέλουμε να διορθώσουμε αυτή την επαίσχυντη ανωμαλία. Ενώ οι εθνικοί νόμοι θα συνεχίσουν να αποφασίζονται από τα εθνικά κοινοβούλια, με τη βία κατά των γυναικών υποστηρίζουμε ότι είναι καιρός η ΕΕ να θέσει ένα κοινό ελάχιστο πρότυπο, όπως κάναμε στην περίπτωση της τρομοκρατίας. Γι' αυτό το λόγο εργαζόμαστε επί του παρόντος για τον πρώτο νόμο της ΕΕ για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, ένας μακροσκελής τίτλος για μια απλή και καθυστερημένη πρόταση, ότι η βία είναι βία και ότι η βία κατά των γυναικών σε μια ευρωπαϊκή χώρα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως βία κατά των γυναικών και να τιμωρείται με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Με βάση την ευρεία διαβούλευση, η οδηγία θα περιλαμβάνει πέντε βασικά στοιχεία: τον καθορισμό των ίδιων ελάχιστων προτύπων για τα εγκλήματα, ασφαλείς διαδικασίες καταγγελίας και αξιολόγησης κινδύνου, σεβασμό της ιδιωτικής ζωής των θυμάτων στις δικαστικές διαδικασίες και δικαίωμα αποζημίωσης, υποστήριξη των θυμάτων μέσω τηλεφωνικών γραμμών βοήθειας και κέντρων κρίσης και καλύτερο συντονισμό και συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών για τα διασυνοριακά εγκλήματα. Τα κοινά πρότυπα καταδίκης θα καταδείκνυαν επίσης τη δέσμευση των κρατών μελών της ΕΕ να τερματίσουν αυτό που ουσιαστικά είναι μια γεωγραφική λαχειοφόρος αγορά με τις ζωές των γυναικών ως μάρκες τζόγου.

Στις 8 Μαρτίου γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Αλλά ακόμη και καθώς χαιρόμαστε για τα επιτεύγματα των γυναικών σε όλο τον κόσμο, ας δώσουμε έναν όρκο: όταν πρόκειται για την ασφάλεια των γυναικών, όχι άλλη γεωγραφική λοταρία. Ας συμφωνήσουμε σε ορισμούς για τη βία κατά των γυναικών που να καλύπτουν ολόκληρη την ΕΕ. Ας διασφαλίσουμε ότι δεν είναι πλέον οι γυναίκες που δεν αισθάνονται ασφαλείς, αλλά εκείνοι που ασκούν βία εναντίον μας. Αν κάνουμε αυτά τα πράγματα, τότε μπορούμε να απαντήσουμε με σιγουριά ότι ναι, οι γυναίκες είναι ασφαλείς στην Ευρώπη. Τότε θα έχουμε πραγματικά κάτι να γιορτάσουμε.