Παρέμβαση της Ε. Μελέτη υπέρ της αποϊδρυματοποίησης και της κατ’ οίκον φροντίδας με επίκεντρο τον άνθρωπο

Με παρέμβαση στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, η ευρωβουλευτής της ΝΔ, Ε. Μελέτη, ανέδειξε την ανάγκη για μια ριζική αναμόρφωση του συστήματος φροντίδας στην Ευρώπη. «Κανείς μας δεν ονειρεύεται τα γηρατειά του μέσα σε μία μονάδα φροντίδας. Όλοι θέλουμε να γεράσουμε στο σπίτι μας, ανάμεσα σε ανθρώπους που μας γνωρίζουν με το μικρό μας όνομα», υπογράμμισε η κα Μελέτη, θέτοντας στο επίκεντρο της τοποθέτησής της την αποϊδρυματοποίηση ως μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη και όχι μια τυπική διοικητική μεταρρύθμιση.

Ως εισηγήτρια του φακέλου για τη μείωση του χάσματος στον τομέα της φροντίδας, η ευρωβουλευτής τόνισε την ανάγκη για την οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού μοντέλου φροντίδας που θα βασίζεται στην αξιοπρέπεια, την εγγύτητα και την κοινωνική ένταξη. Ανέδειξε τη σημασία των εναλλακτικών λύσεων, όπως η κατ’ οίκον φροντίδα, η ενίσχυση των επαγγελματιών και άτυπων φροντιστών – στην πλειοψηφία τους γυναίκες – και η στήριξη των οικογενειών που σηκώνουν το βάρος της καθημερινής φροντίδας. Η κα Μελέτη έκανε ειδική αναφορά στην ανάγκη για ένα ολοκληρωμένο ευρωπαϊκό σχέδιο δράσης, που θα αξιοποιεί τις καλές πρακτικές των κρατών μελών, όπως το ελληνικό πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», και θα κατευθύνει τους ευρωπαϊκούς πόρους σε λύσεις που ενισχύουν την ποιότητα ζωής και την κοινωνική συμμετοχή των ηλικιωμένων.

«Από το ίδρυμα πρέπει να περάσουμε στη συμπερίληψη. Από τη μοναξιά στην κοινότητα. Από την απομάκρυνση στην ενδυνάμωση των ανθρώπινων σχέσεων», κατέληξε η ευρωβουλευτής του ΕΛΚ, τονίζοντας πως μια κοινωνία που σέβεται τους ηλικιωμένους της, χτίζει το μέλλον της με αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της παρέμβασης:

«Κανείς μας δεν ονειρεύεται τα γηρατειά του μέσα σε μία μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων. Κανείς δεν εύχεται να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός ιδρύματος. Όλοι μας θέλουμε να γεράσουμε εκεί όπου ανθίσαμε, εκεί όπου δημιουργήσαμε, αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε. Στο σπίτι μας, στη γειτονιά μας, ανάμεσα σε ανθρώπους που μας γνωρίζουν με το μικρό μας όνομα. Η αποϊδρυματοποίηση δεν είναι μια τυπική πολιτική μεταρρύθμιση. Είναι μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη. Είναι μία υπόσχεση πως στα πιο ευάλωτα χρόνια της ζωής του, κανείς δεν θα είναι αόρατος. Ότι θα φροντίσουμε ώστε οι ηλικιωμένοι να μην αναγκάζονται να αποχωριστούν όσα τους δίνουν νόημα, τις αναμνήσεις, τα αγαπημένα πρόσωπα, τα οικεία περιβάλλοντα. 

Ως εισηγήτρια στον αντίστοιχο φάκελο με στόχο την αντιμετώπιση του χάσματος στον τομέα της φροντίδας, στόχος μου είναι να οικοδομήσουμε εναλλακτικές λύσεις με επίκεντρο τον άνθρωπο, να επενδύσουμε σε ποιοτικές υπηρεσίες φροντίδας που φτάνουν μέχρι την πόρτα του σπιτιού του, να στηρίξουμε τις οικογένειες που σηκώνουν το βάρος της φροντίδας, να ενδυναμώσουμε τους επαγγελματίες  φροντιστές, που δίνουν καθημερινά ψυχή και χρόνο για να στέκονται στο πλευρό των ηλικιωμένων, αλλά και τους άτυπους φροντιστές - στη πλειοψηφία τους γυναίκες - που καλούνται να επωμιστούν έναν δύσκολο ρόλο θυσιάζοντας συχνά την προσωπική ζωή, την εργασία, ακόμα και την υγεία τους, ψυχική και σωματική. Χρειαζόμαστε ένα ολοκληρωμένο ευρωπαϊκό σχέδιο δράσης που θα συντονίζει τα κράτη μέλη, θα αξιοποιεί καλές πρακτικές – όπως για παράδειγμα  το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» που έχουμε  στη χώρα μου, την Ελλάδα, και θα κατευθύνει ευρωπαϊκούς πόρους σε λύσεις που ενισχύουν την κοινωνική επανένταξη.

Γιατί μια κοινωνία που σέβεται τους ηλικιωμένους της, που στηρίζει τις οικογένειες και δίνει φωνή σε όλους όσοι έχουν ανάγκη, είναι μια κοινωνία που τιμά το παρελθόν της και χτίζει το μέλλον της με αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. Από το ίδρυμα λοιπόν πρέπει να περάσουμε στη συμπερίληψη. Από τη μοναξιά στην κοινότητα και από την απομάκρυνση στη διατήρηση και ενδυνάμωση των ανθρώπινων σχέσεων.»