Ελεονώρα Μελέτη: Η Ευρώπη οφείλει να διασφαλίσει αξιοπρέπεια και προσβασιμότητα για 107 εκατομμύρια πολίτες

Στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, η ευρωβουλευτής της ΝΔ, Ελεονώρα Μελέτη, ανέδειξε τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στην Ευρώπη. Με αφορμή και τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, υπογράμμισε ότι η συζήτηση για τα δικαιώματα και την πραγματική ένταξη των ατόμων με αναπηρία πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο των πολιτικών της Ένωσης.

Μιλώντας για τον άντρα που ξεκινά τη μέρα του με την αγωνία αν οι μετακινήσεις του θα είναι προσβάσιμες, τη γυναίκα που πριν ακόμη σκεφτεί τη μητρότητα ακούει αμφιβολίες για το αν «είναι ασφαλές», αλλά και το παιδί που θέλει να μάθει, να παίξει και να κοινωνικοποιηθεί αλλά μένει στο περιθώριο, η κα. Μελέτη σημείωσε ότι αυτά δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά αλλά η πραγματικότητα για 107 εκατομμύρια πολίτες.

Η ευρωβουλευτής του ΕΛΚ τόνισε ότι η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία δεν μπορεί να μείνει στα χαρτιά, καθώς περιγράφει ξεκάθαρα τι πρέπει να αλλάξει σε ολόκληρη την Ένωση: προσιτή εκπαίδευση και κατάρτιση, πραγματικά προσβάσιμες πόλεις και δημόσιες υπηρεσίες, συνθήκες που επιτρέπουν την ανεξάρτητη διαβίωση, ψηφιακή προσβασιμότητα και δίκαιη πρόσβαση στην εργασία. Όπως σημείωσε, κανένας εργοδότης δεν πρέπει να φοβάται την αναπηρία περισσότερο από όσο αναγνωρίζει τις ικανότητες και το ταλέντο.

Κλείνοντας, η κα. Μελέτη υπογράμμισε ότι η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσει την προσβασιμότητα ως θεμελιώδες δικαίωμα και όχι ως «διευκόλυνση», αλλά και να εξαλείψει τα εμπόδια που μετατρέπουν την καθημερινότητα πολλών πολιτών σε αγώνα για όσα οι περισσότεροι θεωρούν αυτονόητα: αξιοπρέπεια, ανεξάρτητη ζωή, ελευθερία κινήσεων και πραγματικές επιλογές.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της παρέμβασης:

«Σήμερα θέλω να μιλήσω για κάθε άντρα, για κάθε γυναίκα και για κάθε παιδί με αναπηρία στην Ευρώπη. Γιατί πίσω από κάθε ποσοστό υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά με εμπόδια τα οποία δεν είναι αόρατα, απλά εμείς επιλέγουμε να μην τα βλέπουμε. Μιλάω για τον άντρα εκείνο που ξεκινά την ημέρα του με την αγωνία για το αν οι μετακινήσεις του θα είναι προσβάσιμες. Για την γυναίκα που πριν σκεφτεί το όνειρο της μητρότητας, πρέπει πρώτα να απαντήσει σε αμφιβολίες για το αν «είναι ασφαλές» ή εφικτό για εκείνη. Για το παιδί που θέλει να μάθει, να αθληθεί, να παίξει, να κοινωνικοποιηθεί αλλά παραμένει περιθωριοποιημένο. Για τον άνθρωπο που φτάνει σε μια δημόσια υπηρεσία ή ένα νοσοκομείο και ανακαλύπτει ότι η πρόσβαση σε αυτό δεν είναι δικαίωμα, αλλά θέμα τύχης. Θα δουλεύει άραγε ο ανελκυστήρας; Θα  υπάρχει προσωπικό;

Αυτά που σας αναφέρω δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Είναι απλά παραδείγματα της καθημερινότητας για 107 εκατομμύρια συμπολίτες μας σε όλη την Ευρώπη. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο η Στρατηγική για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία δεν μπορεί να μείνει μια ωραία πρόθεση πάνω σε ένα χαρτί. Η Στρατηγική δίνει καθαρό πλαίσιο για το τι πρέπει να αλλάξει: Προσιτή εκπαίδευση, κατάρτιση και επαγγελματική αποκατάσταση. Πραγματικά προσβάσιμες πόλεις και δημόσιες υπηρεσίες. Ανεξάρτητη διαβίωση. Ψηφιακή προσβασιμότητα και διαμορφωμένες αθλητικές εγκαταστάσεις. Δίκαιη πρόσβαση στην εργασία, με μέτρα που δεν θα επιτρέπουν σε έναν εργοδότη να φοβάται την αναπηρία περισσότερο από όσο εκτιμά τις ικανότητες και το ταλέντο. Πρέπει η Ευρώπη να σταματήσει να αντιμετωπίζει την προσβασιμότητα ως «διευκόλυνση»  και να την αναγνωρίσει ως ένα πραγματικό θεμελιώδες δικαίωμα. Η κατάκτηση της δεν είναι υποχρέωση κανενός, αλλά το χρέος όλων μας.»