Onze geschiedenis

In de nasleep van de tweede wereldoorlog beschikte een klein aantal politieke leiders over de vooruitziende blik en de moed om te beginnen aan een zware onderneming ten dienste van vrede, zoals er nog nooit een was geweest. Robert Schuman, de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Konrad Adenauer, de Duitse Bondskanselier, Alcide de Gasperi, de Italiaanse minister-president, stuk voor stuk leden van de EVP-familie, behoorden tot de grondleggers die de eerste cruciale stap zetten om het idee van een verenigd Europa te verwezenlijken. Het is niet onredelijk om te stellen dat het met namevoornamelijk de christendemocraten waren die een begin maakten met de verzoening en de integratie in Europa.

De Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal werd in het leven geroepen, gedreven door een verlangen naar vrede en om Europa weer op te bouwen op een degelijke economische grondslag. De meeste vertegenwoordigers die deelnamen aan de eerste Gemeenschappelijke Vergadering van de EGKS behoorden tot dezelfde generatie van pioniers die een herhaling van de gebeurtenissen van de tweede wereldoorlog nooit meer mee wensten te maken. Opgericht als de "Christendemocratische Fractie" op 23 juni 1953, als een politieke fractie in de Gemeenschappelijke Vergadering van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, heeft onze fractie altijd een leidende rol vervuld bij het wordingsproces van Europa.

De ontwikkeling die het Europees Parlement heeft doorgemaakt, van Raadgevende Vergadering tot een helemaal volgroeid Parlement, was nauw verbonden aan dat wordingsproces van de EU. De generatie die het stokje overnam van de pioniers was vastbesloten om een concrete Europese integratie tot stand te brengen, waardoor de economie van Europa in staat zou worden gesteld om zich te moderniseren en zich tot een grote interne markt te ontwikkelen. Naarmate Europa verder integreerde, ontwikkelde zijn instellingen zich om opgewassen te zijn tegen de uitdagingen die zich aandienden. In 1979 hield het Europees Parlement voor het eerst rechtstreekse algemene verkiezingen. Bij die gelegenheid veranderde onze fractie haar naam in "Fractie van de Europese Volkspartij (Christendemocratische fFractie)".

Tegen de achtergrond van een zojuist gevallen Berlijnse Muur en de naderende ineenstorting van de totalitaire communistische regimes in Midden- en Oost-Europa trok de EVP-familie wederom de hoofdrol naar zich toe. Gedreven door het concept van hereniging schaarde de EVP zich achter de opkomst van pluralistische democratieën in de voormalige communistische landen, ondersteunde deze en brak een lans voor het verenigen van het verscheurde continent. De niet-communistische partijen die de centrumrechtse waarden omarmden wonnen in heel Europa. Bij de verkiezingen van juli 1999 stonden de mensen achter onze visie van een herenigd continent. Sindsdien vormen wij de grootste fractie binnen het Europees Parlement.

Het feit dat we open en inclusief zijn hield ook in dat onze politieke familie zich aanpaste om centrumrechts - in de brede betekenis van de term - op te nemen. De christendemocratische partijen die gedurende de jaren na de oorlog de kern van onze fractie hadden gevormd pasten hun politieke filosofie aan om rekening te houden met het veranderde electoraat en de fractie werd groter en nam de gematigde en conservatieve fracties uit Scandinavië en Midden- en Oost-Europa in zich op. Ook veranderde de fractie in de periode 1999-2009 haar naam in "Fractie van de Europese Volkspartij (Christendemocraten) en Europese Democraten".

In juni 2009 werd dat weer "Fractie van de Europese Volkspartij (Christendemocraten)".

De EVP-familie heeft vorm gegeven aan het verhaal van de Europese integratie. Nu Europa vandaag de dag andermaal voor uitdagingen staat, blijven wij ons erfgoed waardig door bij voortduring getrouw te zijn aan onze overtuigingen: een verenigd Europa dat gebaseerd is op de waarden van menselijke waardigheid, vrijheid, mensenrechten, de rechtsstaat, solidariteit en subsidiariteit.